جدیدترین آمبره مو

جدیدترین آمبره مو : همه آن ته طنز سنتی که در آن چیزی از خرد دهقانان وجود دارد، ریاضی‌دانان، الهی‌دانان، حقوقدانان، مردان علم از انواع مختلف هستند. آن‌ها از یک حس انتزاعی پیروی کرده‌اند که فقط مغز را به حرکت در می‌آورد و فقط به آن نیاز دارد، و بنابراین بدون لذت در مقابل شیشه‌ی چشم ایستاده‌اند و هرگز آن افکاری را که شکل می‌دهند.

رنگ مو : نمی‌شناختند.[صفحه ۳۸]خطوط بدن برای زیبایی یا انیمیشن، و میل به ستایش یا نمایش را بیدار می کند. دو عکس از ونیز در کنار هم در خانه ای که دارم این را می نویسم وجود دارد، یک که نقاشی های کمی دارد اما با دقت و لذتی نه چندان احساسی در هوای روشن تمیز، و یک فرانتس فرانکن، جایی که آب آبی، که در دیگران آنقدر کم تکان می‌خورند.

جدیدترین آمبره مو

جدیدترین آمبره مو : می‌توانند غوطه‌ور شدن در اعماق سبزی را که سایه‌ای ابری در آن فرو می‌رود، طولانی کند. هیچ کدام از نقاشی ها نمی توانستند ما را به حرکت درآورند، اگر فکر ما به لبه های جسم ما هجوم نمی آورد، و این چنین است با تمام هنرهای خوب، چه پیروزی ساموتراک که سرعت پای ما را یادآوری می کند.

لینک مفید : آمبره

و نه آن گونه که ما از بسیاری می گوییم که به صورت استعاره صحبت می کنند، بلکه مانند دلفی یا الئوسیس هستند و جوهر و صدا در میان او به او می رسد. خاطراتی که مربوط به چهره زنان است. زیرا این کلمبانوس یا دیگری بود که نوشت: “یکی در میان پرندگان کامل است و یکی کامل در میان ماهی ها.” تفکر بدن آن مردان دانشمندی که برای کودکان وحشت و در چشم عاشقان منظره‌ای ننگین هستند.

چه ادیسه که ما را زیر باد نمک می فرستد یا سوارکاران جوان پارتنون را که شادتر از دوران کودکی ما و به روش کودکی ما به نظر می رسند. هنر به ما می‌خواهد دنیا را لمس کنیم و بچشیم و بشنویم و ببینیم و از آنچه بلیک فرم ریاضی می‌نامد دور می‌شود. از هر چیز انتزاعی، از هر چیزی که فقط مربوط به مغز است.

از هر چیزی که چشمه ای نیست که از تمام امیدها، خاطرات و احساسات بدن بیرون می زند. اخلاق آن شخصی است، از هیچ قانون کلی اطلاع چندانی ندارد، ماسگریو کوچولو را سرزنش نمی کند، به خانه لرد بارنارد توجهی نمی کند، از یک نفس سبکتر به نظر می رسد و در عین حال سخت و سنگین است.

زیرا اگر مردی آماده رویارویی با زحمت و خطر نباشد. ، و با تمام شادی قلبی، بدن او به شکلی نامرغوب رشد خواهد کرد[صفحه ۳۹]و قلب او فاقد اراده وحشی است که میل را برمی انگیزد. وقتی دوشس خردمند دستور همه چیز را داد و لیدی امیلیا به همه چیز دستور داد و بانو امیلیا موضوع را مطرح کرد.

در برابر همه مردانی که صحبت می‌کردند یا کشتی می‌گرفتند یا زیر دیوارهای اوربینو کج می‌شدند یا روی صندلی‌های پنجره پهن می‌نشستند و با عشق همیشه در افکارشان درباره همه چیز بحث می‌کردند تأیید می‌کرد. . اعتقاد دینی برای هنر نمادین ضروری است همه هنرها حسی هستند.

اما وقتی انسان فقط ماهیت متفکرانه و خواسته های مبهم خود را در هنر خود قرار می دهد، تصاویر حسی که از طریق آنها صحبت می کند شکسته، زودگذر، نامطمئن می شوند یا به دلیل دوری از تجربه عمومی انتخاب می شوند. غیر قابل توجه و خارق العاده رشد می کند.

وقتی تخیل در دنیایی تیره و تار مانند کشور خواب در شب عشق حرکت می‌کند و «آژیر موهای سرگیجه‌اش را می‌پیچد و آواز می‌خواند» ما واقعاً برای لذت، اما در خستگی به سراغ آن می‌رویم. اگر بخواهیم در آنجا اقامت کنیم که جهان باید با خودش سازگار باشد، احساس باید با سیستمی از تصاویر منظم، مانند کمدی الهی، با احساسات مرتبط باشد.

جدیدترین آمبره مو : این باید نمادین شود، یعنی روح فقط می تواند به یک زندگی مجزای مجزا دست یابد که در آن بسیاری از اشیاء مرتبط به یکباره انرژی های آن را در کمال متمایز و برانگیخته کنند. همه رویاپردازان در حالت خلسه وارد چنین دنیایی شده اند و تمام هنرهای ایده آل دارای گارانتی خلسه هستند.

شلی به نظر می رسید[صفحه ۴۰]متیو آرنولد تا بال‌های بی‌اثرش را در فضای خالی بکوبد، و من فقط با جمع کردن تصاویر تکراری او از برج‌ها و رودخانه‌ها و غارهایی با فواره‌ها و آن یک ستاره‌اش، تا زمانی که در تخیلاتم قرار می‌گرفت، لذت را از او راضی می‌کردم. جهان در زیر پا محکم شده بود و به اندازه کافی برای سکونت روح سازگار بود.

اما حتی در آن زمان هم چیزی برای جبران تخیلم برای واقعیت جغرافیایی و تاریخی، برای شهادت حواس معمولی مان نداشتم، و دیدم که آرزو می کنم و سعی می کنم تصور کنم، همانطور که هنگام خواندن اندیمیون کیتس، انبوهی از ایمانداران را که می توانستند تصور کنم.

در تمام آن مناظر عجیب و غریب قدرت باور و شهادت نادر از بینش های خود را قرار دهید. جمعیت کمی کافی بود، و من می‌توانستم شلی را فرقه‌ای می‌کردم تا مکاشفه‌اش تنها مدرک کافی برای دین، یعنی معجزه را پیدا کند. تمام هنرهای نمادین باید برخاسته از یک باور واقعی باشد و اینکه در این عصر نمی تواند چنین کند.

ثابت می کند که این عصر جاده ای است و نه استراحتگاهی برای هنرهای تخیلی. من فقط می توانم دیگران را به تنهایی درک کنم، [صفحه ۴۱]اشعار غنایی حتی زمانی که از احساسات مشترک همه صحبت می کنند، اگر نگوییم یک باور مذهبی مانند هنرهای معنوی، به زندگی ای که برای خود فراغت داشته باشد.

و جامعه ای که به سرعت برانگیخته می شود که احساسات ما با احساسات دیگران تقویت شود، نیاز دارند. . همه شرایطی که احساسات را به یکباره با وقار و نمایان می کند، قدرت شاعر را افزایش می دهد، و فکر می کنم به همین دلیل است.

که همیشه آرزوی ساز زهی را داشته ام و مخاطبی شنونده نه از خیابان های شتابزده، بلکه از زندگی که در آن باشد. طبیعی است که دوباره افکار خواننده را زمزمه کند. وقتی روز پیش شنیدم ایویت گیلبرت که لیر یا به همین خوبی دارد، راضی نشدم.

زیرا او در میان مردمی آواز می خواند که زندگی شان چیزی نداشت و نمی توانست با هنر نفیسی که باید از زندگی بیرون بیاید، مانند تیغه ای از میل نیزه، آهنگی خارج از حال و هوا، فواره از استخرش، تمام هنر بیرون از بدن، خنده از یک شرکت شاد.

جدیدترین آمبره مو : من آرزو داشتم همه چیز را دوباره از نو بسازم، تا او در سالن بزرگی آواز بخواند، جایی که کسی نبود که زندگی را دوست نداشته باشد و مدام از آن صحبت نکند.