رنگ های امبره ناخن

رنگ های امبره ناخن : روی زانو افتادم و گفتم: “اوه، عذابم بده که فقط یک نگاه اجمالی به آنچه در درون است داشته باشم!” او پاسخ داد: “اینطور باشد.” “فقط یک نگاه اجمالی در حالی که شمشیر خود را بر فراز می اندازم.” در آنجا او نام تجاری شعله ور را پرتاب کرد و گویی رعد و برق باشکوهی همه فضا را پر کرد.

رنگ مو : در همان لحظه دروازه ها از هم جدا شدند و من آنچه را فراتر بود دیدم. فقط برای یک لحظه کوتاه بود، زیرا شمشیر فرود آمد و فرشته آن را از دسته گرفت و فوراً دروازه ها بسته شد. سپس، با اندوه، خود را برگرداندم و به زمین بازگشتم. و بتی، این من بودم که رمان های تو را گرفتم و خواندم.

رنگ های امبره ناخن

رنگ های امبره ناخن : این من بودم که به جای تو به توپ لیدی بلگرو رفتم. این من بودم که به جای شما در خانه اعلیحضرت نشستم و صدای کارمن را شنیدم. این من بودم که جای تو را در هنلی رگاتا گرفتم، و من – به جای تو، اعتراض محبت چارلز فونتانل را دریافت کردم، و آنجا در قایق‌خانه اولین و آخرین بوسه عشق را دریافت کردم.

لینک مفید : آمبره

فرشته گفت: عمه تو قبل از ورود به اینجا، نور و بزرگی و شیرینی می خواهد و باید از برزخ بگذرد. و آه، بتی، این برای او تلخ و تلخ خواهد بود، زیرا او به برزخ اعتقادی نداشت و جزوه ای جنجالی علیه آن نوشت. آنگاه فرشته گفت: برگرد و به آبرو و باطل بازگرد.

و من، بتی، همانطور که به شما گفتم، امروز جای شما را در محراب گرفتم. من لذت هایی را داشتم که برای شما طراحی شده بود – لباس توپ، رقص، کلام زیبا، موسیقی اپرا، خواستگاری، هیجان مسابقه رگاتا، خواندن رمان های هیجان انگیز. این من بودم که چیزی را داشتم که همه دخترها بیشتر آرزویش را داشتند.

بهترین سعادتشان پوشیدن چادر عروسی و شکوفه های پرتقال. اما من به حد خود رسیده ام. من پر از هیاهو و غرور هستم و به اوج برمی گردم. دیگر مرا نخواهی دید.” بتی در حالی که صحبت هایش را به دست می آورد، گفت: «اوه، لِتیس، تو از شادی های زندگی از من کینه نمی ورزی؟» موجود سفید رنگی که کنارش بود.

سرش را تکان داد. “و شما دیگر از شکوه و بیهودگی نمی خواهید؟” “نه، بتی. من از دروازه ها نگاه کردم.” سپس بتی دستانش را دراز کرد تا کمر خواهرش را ببندد، همانطور که او با حرارت گفت: “به من بگو آنچه را که در آن سوی دیدی.” “بتی – همه چیز برعکس نمازخانه سالم.” مکالیستر شهر بایون که در ساحل چپ آدور قرار دارد.

به عنوان بندر آن عمل می‌کند، شهری است که به دلیل انجمن‌هایش باید توجه زیادی به گردشگران بریتانیایی داشته باشد. سیصد سال همراه با بوردو متعلق به تاج انگلستان بود. کلیسای جامع، بنای اصیل قرن چهاردهم، توسط انگلیسی ها پرورش داده شده است.

بر روی رؤسای طاق های آن، بازوهای انگلستان، تالبوت ها و دیگر خانواده های بزرگ نجیب انگلیسی حک شده است. احتمالاً توسط معماران انگلیسی طراحی شده است.

زیرا دارای دنده مرکزی بلند است که مشخصه معماری انگلیسی است، و کاملاً بر خلاف روش رایج فرانسوی طاق‌کاری در محفظه‌ها، و همیشه بدون آن دنده متصل، مانند دنده وارونه است. کیل یک کشتی که ما در وزیران انگلیسی خود با آن آشنا هستیم. در زیر برخی از خانه‌های مدرن شهر، سرداب‌هایی با ساخت و سازهای بسیار قدیمی وجود دارد.

رنگ های امبره ناخن : همچنین طاق‌دار، و در آن‌ها نیز می‌توان بازوهای خانواده‌های اشراف انگلیسی را دید که خانه‌هایشان در بالا بود. اما بایون بعداً با ما ارتباط داشت. در پایان جنگ شبه جزیره، زمانی که ولینگتون مارشال سولت و فرانسوی‌ها را از اسپانیا بیرون راند و از پیرنه‌ها عبور کرده بود، نیروهایش تحت فرماندهی سر جان هوپ، قلعه را سرمایه‌گذاری کردند.

در فوریه ۱۸۱۴، سر جان پلی از قایق‌ها را بر روی آدور پرتاب کرد، قایق‌هایی که توسط ناوگان دریاسالار پنروز تهیه می‌شد، در دندانه‌های پادگانی متشکل از ۱۵۰۰۰ نفر، و قایق‌های توپدار فرانسوی که از رودخانه محافظت می‌کردند و انگلیسی‌ها را در حین انجام این کار با چنگک جمع می‌کردند.

دستاورد خطرناک و استادانه این سوء استفاده درخشان در حالی انجام شد که ولینگتون توجه سولت را در مورد گاوها، ثروتمندان آدور، در نزدیکی اورتز جلب کرد. جالب تر، با یک علاقه غم انگیز، به دلیل یک حادثه در آن کمپین که در حال حاضر به آن اشاره خواهد شد.

کلیسای جامع بایون، چند سال پیش، هیچ برجی نداشت – انگلیسی‌ها قبل از تکمیل این برج‌ها از آکیتن رانده شدند. جبهه غربی تا آخرین درجه پست بود، پوشیده از پنت هاوس کهنه، سفید گچ بری شده، یا بهتر است بگوییم سفید کثیف، که روی آن با حروف بزرگ نوشته شده بود.

این در حال حاضر ناپدید شده است، و یک جبهه مدرن غربی و برج های دوقلو و گلدسته، در معماری قابل عبور اضافه شده است. زمانی که در بایون بودم، سال‌ها پیش از آن چیزی که می‌خواهم بگویم، از قبرستان کوچکی در ساحل شمالی رودخانه بازدید کردم.

جایی که افسران انگلیسی که در جریان سرمایه‌گذاری بایون سقوط کردند، در آنجا خوابیده بودند. کرانه شمالی در دپارتمان لندز است، در حالی که کرانه جنوبی در دپارتمان قرار دارد. در زمانی که انگلیسی ها از فرانسه اخراج شدند و آکیتن را از دست دادند، آدور مسیر خود را تغییر داد.

قبلاً به شدت به سمت شهر چرخیده بود و به سمت شمال جریان یافته بود و در چند مایل دورتر در یک خروجی پیدا می کرد، اما ورودی توسط تپه های شنی متحرک خفه شد و رودخانه بی حوصله به خلیج بیسکای راه یافت. دهانی که هنوز از طریق آن جریان دارد.

اما مسیر قدیمی با تالاب‌هایی از آب هنوز آبی در میان جنگلی وسیع از درختان کاج و چوب پنبه مشخص شده است. یک روز را در میان این زمین‌های پوشیده از درخت سرگردان بودم و دریاچه‌های خلوت را جستجو می‌کردم، و عصر به سمت بایون برگشتم و تا حدودی از مسیرم فاصله گرفتم تا از گورستان انگلیسی‌ها دیدن کنم.

رنگ های امبره ناخن : این محوطه مربعی با دیوارهای مربعی با دروازه‌ای آهنی، ردیفی با علف‌های هرز، کاملاً نادیده گرفته شده، و با سنگ قبرها، برخی کج‌شده، برخی سجده‌دار، همه با گلسنگ و خزه پوشیده شده بود.

نمی‌توانستم وارد شوم تا کتیبه‌ها را رمزگشایی کنم، زیرا دروازه قفل بود و من کلید نداشتم و کاملاً بی‌خبر بودم که متولی آن مکان کیست.