رنگ موی آمبره قهوه ای طلایی

رنگ موی آمبره قهوه ای طلایی : من تظاهر نمی کنم که تمام آنچه گفته شد را ارائه دهم. نمی توانم تمام آنچه گذشت را به خاطر بیاورم. حافظه ام تحت تاثیر بیماری ام قرار گرفت و همچنین بدنم. با این حال، ترجیح می‌دهم تکه‌هایی را که به خاطر می‌آورم به آنچه که به من گفت که شنیده است بدهم. اما ما باید در یک زمان سهم خود را از شادی داشته باشیم.

رنگ مو : همه ما به یک روش هوس آن را داریم. برخی فکر می کنند در آینده حالتی از برکت وجود دارد و به همین ترتیب امید دارند، و به دنبال رسیدن به آن هستند، زیرا امید کابل و لنگری است که به آنچه واقعی است متصل می شود. اما وقتی هیچ امیدی به آن نوع نداشته باشید، به هیچ وضعیت آینده اعتقاد ندارید.

رنگ موی آمبره قهوه ای طلایی

رنگ موی آمبره قهوه ای طلایی : باید در اینجا به دنبال خوشبختی در زندگی باشید. زمانی که زنده بودیم آن را دریافت نکردیم، بنابراین پس از مرگ به دنبال تهیه آن هستیم. ما می توانیم این کار را انجام دهیم، اگر بتوانیم از تابوت های ارزان و زننده خود خارج شویم. اما تا زمانی که بخش اعظم ما از بین نرود. اگر یک یا دو انگشت باقی بماند.

لینک مفید : آمبره

پس از آن او به من دستور داد که نقطه را از دست فیگور – هستی – هر چه که بود، بردارم، اما در یک لحظه با آن آماده باشم. سپس به تعقیب بازدیدکننده من پرداخت که بیقرار در دایره سیم حرکت می کرد، اما نمی توانست از آن فرار کند. با صدای نازک و جیغی که انگار از دور می آید و لحنی گیج کننده داشت جواب داد.

که می تواند به سطح برسد، آن تابوت های ارزان قیمت به سرعت تکه تکه می شوند. آنگاه تنها قسمت جامد ما که باقی مانده است می تواند بقیه ما را که از بین رفته اند به دنبال خود بکشد. سپس ما در مورد پس از زنده است. افراد مرفه، اگر بتوانیم به آنها برخورد کنیم – فقیران صادق اگر نتوانیم – از آنها نیز متنفریم.

زیرا آنها راضی و خوشحال هستند. اگر به هر یک از اینها برسیم و بتوانیم آنها را لمس کنیم، می‌توانیم نیروی حیاتی آن‌ها را از درون خود بیرون بکشیم و به هزینه‌های آن‌ها جبران کنیم. این در مورد کاری بود که من قرار بود با شما انجام دهم. معروف شدن تقریباً تبدیل به یک انسان جدید شد. و فرصتی دیگر در زندگی داده شد.

اما این بار دلم برایش تنگ شده بود. درست مثل شانس من دلتنگ همه چیز همیشه داشته باشی، جز بدبختی و ناامیدی. از آن مقدار زیادی دریافت کنید.” معروف شدن تقریباً تبدیل به یک انسان جدید شد. و فرصتی دیگر در زندگی داده شد. اما این بار دلم برایش تنگ شده بود.

درست مثل شانس من دلتنگ همه چیز همیشه داشته باشی، جز بدبختی و ناامیدی. از آن مقدار زیادی دریافت کنید.” معروف شدن تقریباً تبدیل به یک انسان جدید شد. و فرصتی دیگر در زندگی داده شد. اما این بار دلم برایش تنگ شده بود. درست مثل شانس من دلتنگ همه چیز همیشه داشته باشی.

جز بدبختی و ناامیدی. از آن مقدار زیادی دریافت کنید.” “همه چی هستی؟” میدان پرسید. “آنارشیست ها بیکارند؟” “برخی از ما با این نام، برخی دیگر با نام های دیگر، اما همه ما یکی هستیم، و تنها به یک پادشاه وفاداری داریم – نارضایتی حاکمان. ما تربیت شده ایم که نسبت به کارهای یدی بیزاری کنیم.

و ما آدم های بی احتیاطی بزرگ می شویم و از آنها غر می زنیم. همه چیز و نزاع با جامعه ای که در اطراف ماست و مشیتی که بالاتر از ماست.» “و حالا شما خودتان را چه می نامید؟” خودمان را صدا بزنیم؟ میکروب‌ها، باسیل‌ها و باکتری‌ها منفجر می‌شوند! ما آنفولانزا هستیم.

رنگ موی آمبره قهوه ای طلایی : ما شکست‌خوردگان اجتماعی، عموماً ناراضی‌ها، که به شکل بیماری جسمی از گورهای ارزان و بد خود بیرون می‌آییم. ما آنفولانزا هستیم.» “اینجا هستی، حدس می‌زنم!” میدان پیروزمندانه فریاد زد. “آیا من نگفتم که همه نیروها با هم مرتبط هستند؟ اگر چنین است، پس همه نفی ها، کمبودهای نیرو در چندین مظاهرشان یکی هستند.

صحبت از نارضایتی الهی به عنوان نیرویی که باعث پیشرفت می شود! آشغال است، این یک فلج انرژی است. به نظر می رسد. همه چیز را به اسید، حسادت، کینه، صفرا جذب می کند. چیزی الهام نمی بخشد، اما کل سیستم اخلاقی را می پوسد. بدن سیاسی، آنفولانزا در بدن فیزیکی است. “بله”، فکر می کنم پاسخ دادم.

و به سرزمین رویاها رها شدم. من نجات یافتم. کاری که اسکوئر با چیزی انجام داد که من نمی‌دانم، اما باور دارم که او آن را دوباره به حالت منفی قبلی و خود تجزیه‌کننده‌اش تقلیل داد. رم سیاه نمی دانم چه زمانی عصر دلپذیرتری را گذرانده بودم یا از شامی بیشتر از آن در خانه مهمان نواز آقای ودروود لذت برده بودم.

برای یک چیز، مهماندار می دانست چگونه مهمانانش را علاقه مند و خوش خلق نگه دارد. شام تمام آن چیزی بود که می شد خواست، و همینطور شراب ها. اما چیزی که بیش از همه باعث خوشحالی من شد این بود که سر میز کنار میس فولتون نشستم، دختری باهوش و باهوش، خوش خواندن و سرگرم کننده.

همسرم سرما خورده بود و بهانه هایش را توسط من فرستاده بود. من و خانم فولتون در مورد این، آن و هر چیز صحبت کردیم. در اواخر شام او گفت: “من مجبور می شوم به زودی فرار کنم، به محض اینکه خانم ها اتاق را برای شما و سیگار و شایعات شما ترک کردند. این خیلی بد است، اما خانم ودروود از قبل هشدار داده شده است و می فهمد.

فردا جشن روستای ما در مارکسلی است و من چیزهای زیادی در دست دارم. من گفتم: «به جای یک زمان غیرعادی از سال برای یک جشن روستایی.» این چیزها معمولاً در تابستان برطرف می شود. “می بینید، کلیسای ما به سنت مارک تقدیم شده است. و فردا جشن اوست.

رنگ موی آمبره قهوه ای طلایی : و از زمان های بسیار قدیم در محله ما به این شکل برگزار می شده است. ؟” “چه نوع تصوراتی؟” «اگر از نیمه شب در ایوان کلیسا بنشینی تا ساعت یک را بزند، مظاهر کسانی را که قرار است در طول سال بمیرند از پیش روی تو می گذرد.» فکر می کنم.